معنی توکل چیست؟

معنی توکل چیست؟

به راستی معنی توکل چیست؟ احتمالاً برای شما هم سؤال شده که چرا بعضی از آدم‌ها همیشه لبخند به لب دارند، هیچوقت مضطرب و آشفته نیستند و اثری از ناامیدی و ناتوانی در وجودشان نیست…

آیا در زندگی آنها هیچ سختی و مشکلی وجود ندارد؟
آیا همیشه همه چیز بر وفق مرادشان است؟
آیا آنها خلقتی متفاوت از سایر انسان‌ها داشته‌اند؟!
مسلماً اینگونه نیست! آنها نیز همانند بقیه، یک انسانــند و زندگی آنان هم مثل تمام انسان‌های دیگر شامل پستی و بلندی‌ها، اشک‌ها و لبخندها و روزهای تلخ و شیرین بسیاری است. اما به راستی راز این همیشه شاد بودن و امید داشتن و قدرت و سرزندگی‌شان چیست؟ شاید جواب در جایی دیگر است …

شاید جواب در این باشد که آنها می‌دانند که معنی توکل چیست؟ … آنها همیشه به یاد دارند که وجودی برتر در این عالم هست که از همه امور آگاه است و کنترل تمام اتفاقاتِ ریز و درشت این دنیا را بر عهده دارد.

قرآن کریم / سوره انعام / آیه 59


وَ عِنْدَهُ مَفاتِحُ الْغَيْبِ لا يَعْلَمُها إِلاَّ هُوَ وَ يَعْلَمُ ما فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ ما تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلاَّ يَعْلَمُها وَ لا حَبَّةٍ في‏ ظُلُماتِ الْأَرْضِ وَ لا رَطْبٍ وَ لا يابِسٍ إِلاَّ في‏ کِتابٍ مُبينٍ.



و کلیدهای عالم غایب نزد اوست و جز او کسی از آن‌ها آگاه نیست و اوست که آنچه در خشکی و دریاست می‌داند و هیچ برگی از درخت نمی‌افتد مگر آنکه از آن با خبر است و هیچ دانه‌ای در ظلمت زمین پنهان نیست و هیچ تر و خشکی در جهان نباشد مگر آنکه در کتابی روشن نوشته شده است.

پس از همین رو خود و زندگی‌شان را وابسته به همین وجود می‌دانند. و می‌دانند انسان با همه عظمت خود، نیازمند کسی است که در بحران‌ها، ناآرامی‌ها، گم شدن‌ها، سختی‌ها و ناملایمات زندگی، پناهگاهش باشد و او را به مسیر درست هدایت کند. نام آن وجود برتر خداست
و چقدر خوب است که در طوفان‌های زندگی یادمان نرود که خدایی هم هست ؛

■ خدایی که از تمام مشکلات ما بزرگتر است
■ خدایی که از تمام دردهای ما بزرگتر است
■ خدایی که از تمام ترس‌های ما بزرگتر است
■ خدایی که از تمام محدودیت‌های ما بزرگتر است
■ خدایی که از تمــــــــام آرزوهای ما هم بزرگتر است …

شاید راز همان امید و آرامشی که در وجود بعضی آدم‌ها می‌بینیم همین باشد. اینکه تمام هست و نیست خود را به دستان پر مهر خداوند سپرده‌اند و در طوفان‌های زندگی، به جای اینکه “ناخدا” باشند، “با خدا” هستند و با خیالی آسوده و قلبی سرشار از آرامش، به روی زندگی آغوش می‌گشایند.

جایی می‌خواندم که توکل یعنی “توازن خود را حفظ کردن و از سر راه خدا کنار رفتن” …

واقعا که توصیف شگفت انگیزیـست. وقتی که ما آگاهانه انتخاب میکنیم در سختی‌ها و تنگناهای زندگی، به جای ترس و اضطراب و درماندگی، آرامش را برگزینیم و با حفظ کردن تعادل و توازن روحی خود، منتظر نور و نجات خداوند باشیم. اینکه بدانیم در میان تمام دعاهایمان، در میان تمام اشک‌ها و ناله‌های شبانه، در میان ترس‌ها و ناامیدی‌ها، گاهی نیز باید سکوت کرد، شاید خدا حرفی برای گفتن داشته باشد. و بدانیم باید سکوت کنیم تا بتوانیم صدای خدا را بشنویم. اینکه گاهی از سر راه خدا کنار برویم و اجازه دهیم او دست به کار شود و برایمان خدایی کند.

معنی توکل - آیا خدا برای بنده‌اش کافی نیست؟

به راستی وقتی بدانیم معنی توکل چیست؟ و از ته دل ایمان داشته باشیم که خداوند برای هیچ بنده‌ای کم نمیگذارد و دعاهای ما را بی‌جواب نخواهد گذاشت، آرامشی عظیم تمام وجودمان را در بر خواهد گرفت. وقتی بدانیم و ایمان داشته باشیم که همان خدا، بهترین را برای بنده‌اش میخواهد و جز خیر و صلاح او چیزی بر سر راهش قرار نمی‌دهد. اما فقط وقتی که به او اعتماد کنیم و ایمان کامل داشته باشیم که کار خود را به خوبی بلد است.

همیشه عاشق این آیه زیبا بوده‌ام که بارها هم در قرآن تکرار شده و اتفاقا یکی از موارد آن اشاره به متوکلین دارد.

فَلاَ خَوفٌ عَليْهمْ وَلاَهَمْ يَحْزَنُونَ
(کسانی که به خداوند توکل می‌کنند) نه ترسی برای آنها هست و نه اندوهگین می‌شوند.

پس بهتر نیست در دعاهایمان به جای تعیینِ تکلیف برای خداوند، قدری آرام بگیریم و از سر راه او کنار برویم، و با ایمان و صبر و توکل، مشتاقانه منتظر اجابت دعاهایمان باشیم؟
ما سالهای اندکی است که بندگی می‌کنیم، اما اون میلیون‌ها میلیون سال است که خدایی می‌کند، آن هم بی کم و کاست.
به جای تقلای بیهوده و این در و آن در زدن، بار خود را به خدا بسپاریم و آرام بگیریم و بدانیم جنگ از آنِ خداست نه انسان!
(در اینجا بار به معنی هرگونه ترس، ناآرامی، درماندگی و هر احساس و اندیشه منفی است)
قدری به او اعتماد کنیم … همین.